Poznańska przygoda żużlowa rozpoczęła się już w okresie międzywojennym kiedy to na torze ziemnym na poznańskiej Woli i na torze trawiastym na Ławicy rozgrywano turnieje o „Złoty Kask” (pierwsze wzmianki prasowe o wyścigach torowych pochodzą z lat 20.).

Największym przedwojennym sukcesem poznańskich motocyklistów było wicemistrzostwo Polski wywalczone na torze w Mysłowicach w 1932 roku przez Alfonsa Ziółkowskiego z Unii Poznań. Tuż po wojnie ruszyła liga żużlowa w której swoje występy odnotowały zespoły z Poznania takie jak HCP, Unia, Lechia, Kolejarz i Gwardia czy pobliscy Budowlani Żabikowo.

Budowa stadionu w Lasku Golęcińskim sprowokowana została decyzją władz w 1952r. o oddaniu dotychczasowego obiektu żużlowego kolarzom i lekkoatletom. Tym samym ówczesne poznańskie kluby żużlowe takie jak Unia, Kolejarz czy Gwardia stanęły w obliczu poważnego problemu. Kolejarz zakończył starty, a Unia ścigać się zaczęła na torach betonowych w Poznaniu, Kaliszu, Włocławku i Szczecinie. Obiekt na którym się dzisiaj znajdujemy powstał w 1954 roku jako obiekt ówczesnej Gwardii Poznań startującej w Poznańskiej Lidze Okręgowej, a później w II lidze. Pierwsze zawody na maszynach przystosowanych odbyły się 16 maja 1954 roku a wystąpiły w nich drużyny Gwardii Krotoszyn, Stali Ostrów i Unii Leszno. Zawody na maszynach żużlowych z powodzeniem zaczęto rozgrywać począwszy od roku 1955. Na obiekcie w Lasku Golęcińskim oprócz spotkań Gwardii Poznań rozegrano w lipcu 1955 roku indywidualny turniej żużlowy z udziałem zawodników z Polski i Finlandii. Rok 1956 to występy Gwardii w II lidze a także mecz towarzyski z Rudą Hvezdą Praga. Wyjazd w kwietniu 1957 roku na mecz rewanżowy do Pragi okazał się tragiczny w skutkach, gdyż władze żużlowe w Warszawie ukarały Gwardię dyskwalifikacją za wyjazd bez wiedzy PZMotu. Niestety był to cios którego sekcja żużlowa nie wytrzymała. Ligowy żużel w Poznaniu umarł. Nie umarła jednak tradycja tego sportu, gdyż przez szereg lat na torze w Poznaniu rozgrywano liczne turnieje w tym najsłynniejszy, cykliczny turniej targowy. Jego pierwszą odsłonę w 1959r. wygrał słynny Czech Lubos Tomicek. Kolejne wygrywali m.in. Roman Jankowski, Z.Kasprzak czy H.Nielsen.

Ligowy speedway gościnnie powracał do Poznania gdy gospodarzami meczy były m.in. drużyny z Zielonej Góry czy Gorzowa Wielkopolskiego (która rozegrała 9 spotkań ligowych w 1981 roku).

W 1991 roku mocnym akcentem zaznaczył się Poznań w żużlowym krajobrazie Polski. Do drugoligowej batalii przystąpił Polonez, a na poznańskim torze rozegrano finał MŚ Par. Jednakże pierwszy rok Poloneza był rokiem ostatnim. Kolejne zawody rozegrano w 1995 roku (EB Speedway Cup), ale były jedynym i ostatnim akcentem… aż do turnieju Sportingbet Cup rozegranego w 2005 roku, który stał się impulsem do zgłoszenia Poznańskiego Stowarzyszenia Żużlowego do rozgrywek ligowych.